కథ: చెక్క బ్యాట్

 కథ: చెక్క బ్యాట్ 

ఆ రోజు ఉదయం సూర్యుడు ఎప్పటిలాగే మా ఇంటి ఎదురుగా ఉన్న తాటి చెట్లు మీదుగా ఆకాశంలోకి లేచాడు. మా అమ్మ పొయ్యి దగ్గర నిప్పు రాజేయడానికి గొట్టంలో ఊదుతున్నట్లు చప్పుడు వినిపిస్తోంది, పొయ్యి లోంచి పొగ ఇంటి ఆవరణ చుట్టూ నెమ్మదిగా ఆవరించింది. తాటి చెట్టు ఆకుల్లో గుండా సూర్యుని కిరణాలు పొగను చీల్చుకుంటూ నా దేహానికి గోరు వెచ్చగా తాకుతున్నాయి. మరో వైపు రైస్ మిల్లు సూరయ్య బాబాయ్ ఎద్దుల బండి గంటల చప్పుడు మా ఇళ్ళకు చేరువ అవుతున్నట్లు వినిపిస్తోంది. ఆకాశంలో సూర్యుడు, రైస్ మిల్లు సూరయ్య బాబాయ్ ఇద్దరూ మా ఊరి ఉదయానికి స్వాగతం పలుకుతారు. మా ఊరి ప్రత్యేకత గూర్చి మీకో మాట చెప్పాలి. మా ఊరి పొలాలు అంటే తాటి చెట్లు వనమే, ఎటు చూసినా తాటి చెట్లే కనిపిస్తాయి. ఆ గుబురైన తాటి చెట్లు మధ్య మనుషులు కనిపించక నోటితో వేసే పెద్ద ఈలలతో సంభాషణ జరుపుకునే వారు. 

ఆ ఉదయం నా చూపంతా మా ఇంటికి 100 అడుగుల దూరంలో ఉన్న తాటి చెట్లు మధ్య ఉన్న దారి మీదే ఉంది. ఎందరో వస్తున్నారు ఆ తాళ్ళ గుబురు దారిలోంచి , నేను ఎంతో ఆతృతగా ఎదురు చూస్తున్న వ్యక్తి ఇంకా రావడంలేదు. కొంత సేపటికి నా ఎదురు చూపులకు తెరదించుతూ ఒక రూపం ఆ తాళ్ళ మధ్యలో ఒక చిన్న చుక్కలా ప్రత్యక్షమైంది, కుడి చేయిని నేస్తం భుజం మీద వేసినట్టుగా తన భుజం పైన ఉన్న కర్రబండ మీద వేసి ముందుకు నడుస్తూ వస్తున్నాడా వ్యక్తి. గోధుమ రంగు మందపాటి హాఫ్ బనియన్ తాటి చెట్లు ఎక్కడం వలన అక్కడ అక్కడ చిల్లులు పడి ఉన్నాయి, ఒక నల్లని నిక్కర్ వేసుకుని తాడి చెట్టు ఎక్కే మోకుతో నాన్న ఇంటి వైపు రావడం చూడగానే ఆ క్షణాన నాకు మెడలో నాగరాజును వేసుకున్న సాంబశివుడే ప్రత్యక్షమైనంత ఆనందం కలిగింది .

"నాన్నకు చెప్పు అమ్మా.. నాన్నకు చెప్పు అమ్మ" అని అమ్మ ను అడుగుతున్నాను. అప్పుడే తాడి చెట్ల నుండి కళ్ళు తీసుకొని వచ్చిన నాన్న భుజం మీద ఉన్న చెక్క బండకు తగిలించిన కుండలను నిదానంగా కిందికి దించుతున్నాడు. మోకు విప్పి మోకాళ్ళు, చేతులు కడుగుతూ "ఏంటి అంటా వాడి గోల?" అని అమ్మని అడిగాడు.

"కిటికీలు చేయించడానికి కంసాలి వద్దకు వెళుతున్నారు కదా, ఓసారి వాడిని తీసుకొని వెళ్ళండి" అని అమ్మ చెప్పింది.

"ఎందుకు ?" అని నాన్న నా వైపు చూసి అడిగాడు.

"కిటికీలు చేయగా మిగిలిన చెక్కతో నాకు ఓ బ్యాట్ చేయించు నాన్న" అని అడిగాను.

"సరే చూద్దాం" అని నాన్న చెప్పగానే ఆనందం గుండెల్లో నుంచి తన్నుకుని వచ్చింది.

*****

నాన్న నేను ఇద్దరం సైకిల్ మీద కంసాలి ఇంటికి చేరుకున్నాం..

తెల్లటి బనియన్ , గల్ల లుంగీ వేసుకున్న ఆయన ఒక చేత్తో చక్రాన్ని తిప్పుతూ కొలిమిలో కత్తులను ఎర్రగా కాలుస్తున్నాడు. నాన్నను చూసి ఆయన "ఏం బావా తండ్రి కొడుకులు ఇద్దరూ దారి తప్పి ఇటొచ్చారు ?"

"నీతో పని బడింది బావా" అని నాన్న చెప్పాడు.

"ఏంటి బావా ?" అంటూ ఓ చేతిలో తెల్లని అల్యూమినియం భరణి లోనుంచి ముక్కు పొడుం తీసి పీలుస్తూ ముక్కు మీద జారిపోయిన కళ్ళ అద్దాలను పైకి జరుపుకుంటూ నాన్న వైపు చూసాడు.

"రెండు కిటికీలు చేయాలి బావా, దాని కోసం వేపాకు చెక్కలు తీసుకొని వచ్చాం" అని నాన్న అంటుంటే "దానిదేముంది బావా, రెండు రోజుల్లో చేసేయను" అంటూ పక్కనే పెట్టుకున్న టీ గ్లాసులో టీని అమృతం లాగా ఆస్వాదిస్తూ అన్నాడు. 

"నీ గురించి తెలిసిందేగా బావా, నువ్వు రెండు రోజులు అంటే రెండు నెలలు అనమాట" అని నవ్వుతూ అన్నాడు.

"సర్లే కాని మావోడికి మిగిలిన చెక్కతో ఒక బ్యాట్ అంటా చేసి పెట్టు" అని నా భుజం మీద నాన్న చేయి వేయగానే ఎంతో సంతోష పడిపోయాను‌.

"చేద్దాం బావా.‌. చేద్దాం బావా" అంటూ టీ గ్లాసులో చివరి గుక్కను తాగి "ఏమయ్యా అల్లుడు నీకు ఎంత బ్యాట్ కావాలోయ్ ?, నేను చేస్తానుగా" అంటూ నవ్వుతూ నా వైపు చూసాడు.

*****

నాన్న చెప్పినట్లుగానే రెండు రోజుల్లో కిటికీ తలుపులు పని పూర్తి కాలేదు, రెండు వారాలు పట్టింది. పని పూర్తి కాగానే నాన్న తో నేను కూడా వెళ్ళాను బ్యాట్ ను తెచ్చుకుందాం అని. 

"బావా చూసావా కిటికీలు ఎలా వచ్చాయో ?" చేతిలోని అల్యూమినియం డబ్బాలోని ముక్కు పొడుం తీసి పీలుస్తూ అన్నాడు. 

"మామయ్య మరి నా బ్యాట్ ఎక్కడ ఉంది ?" అంటూ ఆ పరిసర ప్రాంతాల్లో అణువు అణువును శోదిస్తూ అడిగాను.

"అయ్యో అల్లుడు , కిటికీలు చేయగా చెక్క సరిపోలేదే, ఈసారి మంచి చెక్క రాగానే చేసి పెడతాను సరేనా" అంటూ తన చెవిలో ఉన్న పెన్సిల్ తీసి కళ్ళ అద్దాల్లో నుండి తీక్షణంగా చూస్తూ, రెండు పెదాలను చక్రంలా చేసి తను పనిచేస్తున్న చెక్క మీద గుర్తు పెట్టి తిరిగి పెన్సిల్ ను చెవిలో పెడుతూ ఓ చిరు నవ్వు నవ్వాడు. 

నేను: "ఎన్ని రోజులకు మామయ్య ?" 

"ఉగాది పండుగ అయ్యాక అల్లుడు" అని చెప్పాడు.

ప్రతి ఏడాది ఉగాది పండుగ నాడు చేసే పిండి వంటలు, కొత్త బట్టలు కి ఎదురు చూసే నేను ఆ ఏడాది కొత్త బ్యాట్ కోసం ఎదురు చూసాను, కలలు కన్నాను. ఉగాది పండుగ వచ్చింది - వెళ్ళింది. ఓరోజు పొద్దున్నే నేను వెళ్ళాను "మామయ్య బ్యాట్ ?" 

"చేస్తున్నా అల్లుడు.. చేస్తున్నా మొన్ననే మంచి చెక్క వచ్చింది రెండు రోజుల్లో పని అయిపోతుంది." అని సమాధానం ఇచ్చాడు టీ గ్లాసులో వేడి వేడి గా పొగలు చిమ్మే టీ తాగుతూ.

******

ఆ ఏడాది బడికి వేసవి సెలవులు ఇచ్చారు. ఓరోజు సాయంత్రం పిల్లలు అందరం హుషారుగా చేలో‌ చేరి కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నాం. నేను గుట్టును దిండులా చేసుకుని నా తలను ఆనించి మాటలు వింటున్నాను, సన్నగా వీచే గాలులకు ఎరుపు, పసుపు పచ్చ రంగులో ఉండే గడ్డి పూలు పరిమళం నా దేహం అంతా ఆవరించింది , ఆకాశంలోకి చూస్తూ కదులుతున్న మేఘాలను ఏనుగులా, కొండల్లా ఊహించుకుంటున్నాను.

"అల్లుడు.. అల్లుడు బ్యాట్ సిద్ధం అయ్యా.." అని దూరం నుంచి పిలుపు వినిపించింది. పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి రెండు నిమిషాల్లో ఆయన ముందు వాలాను . " ఏమోయ్, ఆ బల్ల వెనకాల ఓ చెక్క పెట్టాను గానీ ఇటు తీసుకొని రా" అని భార్య కి చెప్పాడు. ఆమె తెచ్చి ముందు పెట్టగానే అది నాకు బ్యాట్ లా కాకుండా చాకులా కనిపించింది. హ్యాండిల్ ను చాకు అంచులా చేసాడు.

"ఎలా ఉంది అల్లుడు బ్యాట్.. చాకు లాంటి బ్యాట్.. కొడితే బంతి తొంబై అడుగుల దూరంలో పడాలి.. ఏమంటారు దాన్ని ఆ.. చిచ్చర్ (Sixer) అంతే" . ఆ బ్యాట్ ను చూసి కొన్ని క్షణాలు ఆశ్చర్యపోయాను, మరలా తేరుకుని ఆయన వైపు చూసి నవ్వుతూ కృతజ్ఞతలు తెలియజేశాను. బ్యాట్ ను తీసుకుని పరుగెత్తుకుంటూ ఇంటి దగ్గర అన్నయ్య వాళ్లు క్రికెట్ ఆడుతుంటే చూపించాను. ఈ చాకు లాంటి బ్యాట్ చూసి అందరూ నవ్వారు. 

"భలే చాకు లాంటి బ్యాట్ రా" అన్నారు . అన్నయ్య నా చేతికి ఓ పది రూపాయలు ఇచ్చి అందరికీ తినడానికి కారం చెక్కలు తీసుకొని రమ్మంటే ఆనందంగా ఆంజనేయులు కొట్టులో తెచ్చి అందరికీ ఇచ్చాను. ఈ బ్యాట్ చేసే performance చూడాలి అనుకున్నాను. ముందుగా ఒకాయన తీసుకొని ఒక షార్ట్ కొట్టాడు బంతి గాల్లోకి లేచింది నేను సిక్సర్ అనుకున్నాను. కానీ అక్కడ అక్కడే పైకి లేచి చేతిలోకి క్యాచ్ వెళ్ళింది, "అబ్బే బ్యాట్ సరిగ్గా లేదు" అంటూ ఆయన నిట్టూర్పు విడిచాడు. ఇద్దరు ముగ్గురు కొట్టడానికి ప్రయత్నించారు కానీ బంతి మాత్రం ముందుకు వెళ్ళడం లేదు. 

నేను నిరాశ పడ్డాను. చివరికి ముజీబ్ అనే అన్నయ్య వాళ్ల ఫ్రెండ్ ఈ బ్యాట్ ను చూసి "నేను ఆడిచూస్తాను" అని చెప్పి బ్యాటింగ్ కి దిగాడు.

ఆ బ్యాట్ తో లెగ్ సైడ్ లాగి పెట్టి ఒక్క షాట్ కొట్టాడు అంతే బంతి రివ్వున రాకెట్ లాగా రెండు స్టెప్స్ లో బౌండరీ దాటింది. నా బ్యాట్ ను చూసుకున్న నాకు ఆనందం అంబరం అంటింది.

ఆట ముగిసాక బ్యాట్ ను భుజాన వేసుకుని ఇంటికి వస్తుంటే ఆంజనేయ స్వామి చేతిలోకి గద చేరినంత బలం వచ్చింది నాకు ఆపూట.

ఆరోజు రాత్రి బ్యాట్ ను అమ్మ, నాన్నలకు చూపించి ఆనంద పడ్డాను. ఇంట్లో ఉన్న తాటి మట్టతో చేసిన పాత బ్యాట్ లు అన్నీ తీసి బయట పడేశాను, ఇంకా వాటితో అవసరం లేదు అని వాటి ప్లేస్ లో నా కొత్త చెక్క బ్యాట్ వచ్చి చేరింది. 

ఆ రోజు ఆకలి వేయలేదు, నిద్ర రాలేదు ఆ ఆనందానుభూతి కడుపులో ఆకలిని, కంటికి నిద్రను లేకుండా చేసింది.

*****

తెల్లవారుజామున లేచి నా దగ్గర ఉన్న స్కెచ్ పెన్నులతో బ్యాట్ పైన MRF అని రాసి చూసుకొని మురిసిపోయాను. బ్యాట్ చేతిలోకి తీసుకుని సచిన్ టెండూల్కర్ లా ఫీల్ అయ్యాను. అన్నయ్య వాళ్ళు ఈ బ్యాట్ ఆడి చూసారు కానీ బంతి మాత్రం సరిగ్గా వెళ్ళేది కాదు. ఇంకా లాభంలేదు అనుకొని Non Striker వైపు ఉన్న ఆటగాళ్ళు పరుగు తీయడం కోసం, టాస్ వేసుకోవడానికి ఆ బ్యాట్ ను ఉపయోగించే వాళ్ళు. 

నేను ఈ బ్యాట్ ను మా పిల్లలు అందరం కలిసి ఆడేటప్పుడు ఉపయేగించడం మొదలు పెట్టాను. ప్రారంభంలో పెద్దగా బంతిని కొడితే వెళ్ళేది కాదు, మరోవైపు చాకు లాంటి హ్యాండిల్ లాంటి మొన పొట్టలో పొడుచుకుంటుందేమో అని భయం వేసేది. రాయి తీసుకొని ఆ హ్యాండిల్ మొనను అరగదీసాం.

మా ఊరులో DV రావ్ అనే మిత్రుడు ఓ సలహా ఇచ్చాడు "బ్యాట్ బరువుగా ఉండాలి , నీళ్ళలో నాన బెట్టి చూడు.. బరువు తేలుతుంది.. తగిలితే చాలు బంతి బౌండరీలు వైపు పరుగు తీస్తుంది" . తన మాట ప్రకారం మా ఇంటి దగ్గర ఉన్న నీటి తొట్టిలో బ్యాట్ ను వేసాను, అప్పట్లో దూరంగా ఉన్న బేకయ్య బావికాడ నుంచి వాడుకోవడానికి నీళ్లు మోసుకుంటూ తెచ్చే వాళ్ళు అందరూ . మా అమ్మ నేను చేసిన పనికి "ఏరా ఊరంతా ఆ బ్యాట్ ను తిప్పి ఆ దుమ్మంతా తీసుకొచ్చి నీళ్ళలో వేస్తావా.. నీళ్ళ కోసం ఎంత భాద పడుతున్నామో ఒక పక్క చూస్తున్నావు కదా.. నీ పని చెబుతూ ఉండూ.." అంటూ ఏడుపు ముఖం పెట్టి చీపురు కట్ట అందుకో బోయింది. క్షణంలో నీటి తొట్టిలో ఉన్న బ్యాట్ ను తీసి కాళ్ళకు పని చెబుతూ మట్టి రోడ్డు మీద పడ్డాను. అలా మొదలైన ఆ బ్యాట్ ప్రయాణం నాతో ఓ నేస్తంలా సాగింది. వేరే వాళ్ళు ఎవరూ ఆ బ్యాట్ తో పెద్దగా ఆడేవాళ్ళు కాదు. నేను దానితో ఒక పరుగు తీసినా , ఫోర్ కొట్టినా ఎంతో సంతృప్తి పడేవాడిని. 

ఈ బ్యాట్ తో ఓ చేదు సంఘటన కూడా జరిగింది. పగలు రాత్రి తేడా లేకుండా ఆటల్లో మునిగి తేలే వాళ్ళం నేను మా మిత్రులు‌. అలా ఓ రోజు సాయంత్రం మా ఆటను వీధిలో పెట్టాం కరెంట్ స్తంభం మాకు స్టంప్స్, ప్లాస్టిక్ బంతితో ఆట.. బంతి ఎటు వేసినా ఆఫ్ సైడ్ కొట్టాలి , దృష్టి అంతా అటు వైపే.. అనుకోకుండా వెనుక నుంచి మా పెదనాన్న అప్పుడే సరుకులు తీసుకొని ఊరి నుంచి వస్తున్నారు. ఎదురుగా లక్ష్మయ్య అన్నయ్య బంతి వేసాడు, నేను రెచ్చిపోయి రాహుల్ ద్రావిడ్ లా డిప్పకాయ్ షార్ట్ కొడదామని లాగి పెట్టి ఆఫ్ సైడ్ బంతిని బలంగా కొట్టి అంతే వేగంతో బ్యాట్ ను కండువా లా నా ఎడం భుజం వైపు లాగాను..

అంతే "టప్ మని పెద్ద శబ్దం, అబ్బా.. అని అరుపు" క్షణాల్లో జరిగిపోయింది, పెదనాన్న తలకు నా బ్యాట్ తగిలింది. ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు. ఎక్కడ వాళ్ళం అక్కడ కొయ్య బారిపోయాం. ఆ సంఘటన తర్వాత వీధుల్లో ఆడటం తగ్గించాం. ఎక్కడ ఆడినా జాగ్రత్తగా అన్ని వైపులా చూసుకుని ఆడటం మొదలు పెట్టాం...

 

*****

చెక్క బ్యాట్ తో ప్రయాణం అలా సాగుతూ ఉండగా.. కొన్ని రోజులకు మా ఊరుకి నిజాంపట్నం, రేపల్లె నుంచి Ready made బ్యాట్ లు ప్రవేశించాయి. చెక్క బ్యాట్ లు కనుమరుగు అయ్యాయి. నా బ్యాట్ కూడా మూలాన పడింది.

మా నాన్న అన్నయ్య పెళ్ళికి మా పూరి ఇంటిని సరి చేయిస్తూ ఒక తాటి దూలానికి సపోర్ట్ గా ఆ చాకు బ్యాట్ ను రెండు ముక్కలు చేయించి వేశాడు. ఒకప్పుడు ఎన్నో కలలు, పరుగులు, జ్ఞాపకాలు ఇచ్చిన ఆ బ్యాట్, నేడు మా ఇంటి బరువును మోస్తూ ఉంది.

- సమాప్తం